Update vanuit Puerto

Heeey allemaal! Het is weer de hoogste tijd voor een verslag van de afgelopen weken! De tijd vliegt voorbij, mijn vorige verslag is al bijna drie weken geleden.

Maar voordat ik mijn verslag begin wil ik jullie vragen om een kleine bijgrage voor dit fantastische project. Ik ben super enthousiast over dit mooie project en over de stichting. Ik denk dat het werk van de stichting in deze achtergestelde regio van Nicaragua ontzettend nuttig en belangrijk is. Daarom vraag ik om jullie hulp, voor dit project en voor andere projecten de toekomst. Op de pagina http://project2014nicaragua.alvarum.com/fayhendriksen kun je een donatie doen. Hier vind je een mooie roze knop, met de optie ‘doneer’. Alvast bedankt!

Oké, dan begin ik maar waar ik vorige keer ben gebleven. In week 3 hebben we eerst, zoals we elke week doen, de basiscursus gegeven. Daarna hebben we in anderhalve dag een cursus metselen in elkaar gezet, wat best veel werk is want ik, en de rest ook, waren nou nog niet echt een expert op het gebied van metselen. Dus we moesten eerst de tekst uitwerken, dan in het Spaans vertalen en dan met behulp van onze tolk in het Miskito vertalen. Thijs, een jongen uit mijn team, kan heel mooi schetsen dus die maakt de tekeningen en dan maken we hele grote posters met de tekeningen en een korte uitleg in het Spaans en het Miskito. Bij de cursus zelf doe ik het woord in het Spaans en vertaalt onze tolk Chino het in Miskito. Dat gaat ondertussen erg goed, we zijn goed op elkaar ingespeeld. We hebben ondertussen vier keer de cursus gegeven en het ging erg goed, iedereen deed enthousiast mee en het metselen zelf na de cursus ging naar mijn idee behoorlijk goed. Ik kan nu zelf ook redelijk metselen. We hebben ook een spel gedaan met de vrijwilligers, een soort kopspijkers. We stelden vragen over de bouwplaats en over dingen die ze in onze cursussen hebben geleerd. Het leek mij wel een grappig spel, maar voor de vrijwilligers was het bloedserieus. Ze deden super fanatiek mee. Bij elk goed antwoord mochten ze een keer op de spijker slaan. Als iemand mis sloeg lachte de rest zich rot.

Ook zijn we bij twee vrijwilligers thuis geweest om te kijken hoe hun huizen zijn gebouwd. Erg leuk en nuttig om te zien hoe de mensen hier wonen. Ze wonen bijna allemaal in houten huizen op palen. De huizen waren niet erg groot maar zagen er wel mooi uit. Wat ook opviel was dat ze beide een grote tv en een enorme muziek installatie hadden, terwijl ze bijvoorbeeld geen stromend water hebben. Muziek is hier erg belangrijk, de meeste mensen draaien het liefst de hele dag snoeiharde muziek. Ook in de bars is het blijkbaar pas gezellig als je elkaar niet meer kan verstaan.
Afgelopen weekend zijn we met een deel van de groep bij Rafael langs geweest, een van de officiales van de bouwplaats. Hij heeft ons vol trots zijn huis laten zien, een super mooi huis dat hij zelf heeft gebouwd. We hebben ook zijn familie ontmoet, zoals ongeveer iedereen die we kennen hier had hij een hele lieve baby van ongeveer een half jaar oud. Onze schoonmaakster heeft ook een super lieve baby die ze mee neemt als ze werkt. Echt iedereen heeft een baby en vraagt of wij al kinderen hebben en getrouwd zijn. Als je dan ontkennend antwoord vinden ze dat eigenlijk maar vreemd.

Oh ja, ik was ook nog jarig twee weken geleden, wat super leuk was. In de kroeg werd lang zal ze leven gedraaid en er een andere jongen had een hele lekkere taart gemaakt. 'S avonds hebben we, zoals meestal in het weekend, super lekker gegeten aan het strand. Ik heb een ventilator gekregen, die echt precies op tijd kwam. We hebben die dag ook nog een uitstapje gemaakt naar de haven, wat weer een hele aparte ervaring was. We gingen er in de taxi heen en omdat het geen hele gezellige plek is vroeg ik de taxi chauffeur om op ons te wachten. Maar we moesten eerst een hek door om op de pier te komen. Dat ging niet lukken omdat we geen paspoorten bij ons hadden. Na enig overleg mochten we toch naar binnen als we 10 cordoba betaalden. Dus kon de taxi wel even de houten pier op rijden. Daarna kwamen we bij nog een hek, waar 'internationaal gebied' op stond. Ook daar mochten we na enig overleg best door, als we maar geen foto's maakten. Dus weer verder de pier op met de taxi. Toen eindelijk even uitgestapt en even rondgekeken en eigenlijk was er vrij weinig te zien, maar ik vond het al een hele prestatie dat we er waren gekomen. Het omkeren met de taxi ging wel een beetje moeizaam op een smalle houten pier. Toen we terug reden zagen we net hoe er drie zeeschildpadden binnen werden gehaald. Ze waren vastgebonden en lagen op hun rug, ik heb even gekeken maar ik vond het wel heftig.

Verder hebben we gebarbecued met een gigantische vis (op een zelfgemaakte barbecue). We gaven een huisfeestje omdat de kroegen het hele weekend dicht waren omdat er regionale verkiezingen waren en dat schijnt vaak uit de hand te lopen. Ook dit keer zijn de verkiezingen niet vlekkeloos verlopen omdat de ene partij de andere beschuldigde van fraude, maar het bleef relatief rustig. De weekenden dat de kroegen wél open waren zijn we veel uitgeweest en hebben we veel op het strand gelegen.

Het is nu ook echt zomer hier, het regent bijna niet meer en het is echt snikheet. Zo heet dat 10 minuten op straat lopen al een enorme inspanning is. Dus dat vermijd ik liever zolang het niet per se hoeft. Gelukkig zijn de taxi's hier erg goedkoop. Verder eten we nog steeds twee keer per dag rijst en bonen. Ik ben het eten nog niet zat, maar heb af en toe wel zin in een bord pasta of sushi. Maar de momenten dat ik iets aan Nederland mis wegen lang niet op tegen het heerlijke leven hier, ik heb het echt super naar mijn zin. Ook nog een leuk vooruitzicht, over een maand gaan we met een deel van de groep naar Corn Island. We waren van plan met de boot te gaan, maar toen we al bijna een hotel geboekt hadden bleek het niet mogelijk om terug te gaan met de boot. Volgens Chino konden we ook prima over land terug, dan hoefden we alleen maar twee dagen lang in de boot en in de bus te zitten, dat was goed te doen. Dus nu moeten we nog even kijken hoe we dat gaan doen, waarschijnlijk gaan we met de boot heen en vliegen we terug. Wat ook super leuk is, over ongeveer twee weken komen Adriaan en pap hierheen. Ik heb er super veel zin in om hen de stad en de bouwplaats te laten zien. Nu moet ik alleen nog even (met wat hulp) een tafeltennistafel in elkaar knutselen zodat er over twee weken ook getafeltennist kan worden.