Honduras en Nicaragua

Olaaa het werd wel weer eens tijd voor een update! Guatemala voelt alweer als lang geleden en dat is het ook wel redelijk, dus hier even een update van wat we erna uitgespookt hebben. We zijn dus vanuit Livingston naar de Bay Islands gereisd, dat zou een hele lange tocht zijn met heel veel slome bussen, aangezien we geen zin hadden om heel veel geld te betalen voor een shuttlebus kozen we voor de slome optie met lokale bussen. Maar de chauffeur van het busje dat ons naar de grens bracht stelde voor dat een andere Honduraanse taxi ons meteen een heel eind op weg zou brengen voor een redelijke prijs, wat ons een tijdsbesparing van zo´n drie uur opleverde omdat de normale bus een hele omslachtige route had. Dus vanaf daar nog maar een bus moeten nemen en toen waren we al bij la Ceiba. Omdat we nog steeds niet echt wisten of we nou naar Utila, het kleine meer party eiland, of Roatan, het grotere eiland met beter duiken. Omdat we er toch vooral voor het duiken heen gingen hebben we toch besloten naar Roatan te gaan. We moesten eerst nog een nachtje in La Ceiba verblijven omdat de laatste boot al vertrokken was, dus daar maar een beetje rondgeslenterd. Was een beetje een stroeve eerste kennismaking met de Honduranen, omdat ik ze ten eerste heel moeilijk te verstaan vond en ze daarna nogal nors overkwamen. De vrouw van ons hostel was echt de meest onbeleefde chagerijnige vrouw die ik mijn hele reis ontmoet heb, wat even wennen was na alle supervrolijke en vriendelijke Guatemalteken.

Maar de dag erna met de boot vertrokken naar Roatan, wat echt een caribisch paradijs is. Het eiland is wel behoorlijk groot, met meerdere dorpjes en veel wegen, maar wel echt sueper mooie stranden en een heerlijk caribisch sfeertje, met een mix van spaanstalige Honduranen en Engelstalige natives en Creolen. We hadden al snel een superleuke duikschool gevonden waarmee we ook nog korting kregen op accomodatie bij een heel mooi hostel dus dat was ideaal. Alida ging aan de slag met haar Open Water, die ik al had gehaald in Maleisie dus na een opfriscursus was ik weer helemaal klaar om te duiken. Ik had de smaak al snel weer te pakken, het blijft echt een geweldig iets duiken, echt een compleet andere wereld. Veeeel schildpadden gezien, roggen, enorme krabben en kreeften en Lionfish. De Lionfish is een soort die oorspronkelijk uit Azie komt en door iemand uitgezet was in de Caribean, waar het een echte plaag was geworden die heel veel jonge visjes opat. Daarom was speervissen op Lionfish een van de favoriete activiteiten op het eiland, je scheen er een erg lekkere Ceviche (typisch Centraal-Amerikaans gerecht met vis, tomaat, ui en limoen, echt verukkelijk) van te kunnen maken. Alida had na haar eerste duik nog wel wat twijfels dus ik was even bang dat ze het niks zou vinden, maar ook zij vond het geweldig. Dus we besloten er nog maar een dagje aan vast te plakken zodat we ook nog samen een fundive konden doen nadat Alida haar open water had gehaald. Nog een heerlijk dagje aan het mooiste strand van het eiland gehad, waar om het perfecte tropische plaatje af te maken ook nog even een groep dolfijnen langskwam en de dag erna nog een super mooie laatste duik gemaakt. Daarna werd het toch echt maar eens tijd om te vertrekken en verder te reizen. Bij het uitchecken waren we compleet verbaasd dat we toch echt al zes nachten daar hadden doorgebracht, wat toch maar aangaf dat de tijd voorbijgevlogen was.

De dag erna begon onze fijne reis van twee dagen via de hoofdstad Tegucigalpa naar Leon in Nicaragua. De hoofdstad van Honduras heeft een vrij slecht imago dus we hadden weinig zin om er heen te gaan, maar het was wel de makkelijkste route. We kwamen redelijk op tijd in Tegucigalpa aan, waar we ook maar vroeg wat gegeten hebben aangezien alles inclusief het hostel na acht uur op slot ging. De dag erna waren we blij de stad weer te verlaten en gingen we richting Leon. We hadden bijna nog Leon gemist omdat ze a Beautiful Mind draaide in de bus waar we helemaal in op gingen en daardoor totaal niet doorhadden dat de bus stopte en er mensen uit stapte, maar gelukkig kwam er nog iemand even checken waardoor we er nog snel ergens langs de kant van de weg uit konden springen.

Leon is een mooi liefelijk stadje, we waren van plan er een paar dagen te blijven maar we zitten er nu al bijna een week. De eerste avond kwam ik een Nederlands meisje tegen die ik kende uit Antigua waar ze voor dezelfde organisatie werkte. Zij vertelde dat ze een super mooie tocht had gemaakt van twee dagen met Quetzaltrekkers dus wij zijn er de dag erna ook heen gegaan en hadden ook een tocht geboekt, de tocht ging dinsdag pas dus bedachten we om ervoor twee dagen naar het strand te gaan en een dag te gaan vulkaanboarden. We hebben de eerste dag de stad een beetje verkend en de dag erna zijn we richting strand vertrokken. Het was een mooi strand met hele hoge golven en we zaten in een mooi hostel, maar er was eigenlijk echt niks te doen en er waren ook maar iets van drie restaurantjes die een heel eind lopen waren. Gelukkig hebben we in een van deze restaurantjes wel de wedstrijd Nederland-Denemarken kunnen zien, de eigenaar had helemaal zijn laptop op de tv aangesloten zodat we de wedstrijd konden zien via internet. Jammer dat we verloren, maar toch leuk om het vanf hier te kunnen volgen. De dag erna zijn we toch maar terug naar Leon gegaan omdat het strand en ook het hostel vergeven was van de muggen. Toen zijn we naar een ander hostel gegaan, een super luxe met zwembad en pooltafel en internet. Aangezien het hier zo´n 35 graden is overdag vonden we een zwembad toch wel de investering waard. Maandag zijn we naar Cerro Negro gegaan, een kleine vulkaan hier in de buurt, waar je vanaf kan glijden op een soort sleetje. Het was iets van drie kwartier omhoog, echt een mini vulkaantje dus, maar wel mooi uitzicht. We gingen ervan af, compleet ingepakt in beschermende kleding op een houten plank. Alida en ik gingen tegelijk en ik was onder de indruk van Alida die met een rotvaart naar beneden ging, terwijl ik een beetje slingerend naar beneden ging. Maar Alida bleek niet echt van plan te zijn geweest om zo hard naar beneden te gaan, ze kon gewoon niet afremmen. Iedereen kwam zonder kleerscheuren beneden, een mooie ervaring om van een vulkaan af te sleeen. De dag erna stond de tocht van Quetzaltrekkers op de planning, maar ik voelde me die avond al niet zo goed en had allemaal gekke bultjes in mijn nek. Die nacht werd het nog een stuk erger en ik zat helemaal onder de rode plekken. Ik heb niet kunnen slapen en voelde me de dag erna nog erg slecht, dus hebben we de tocht helaas moeten cancelen. Het was duidelijk dat ik ergens een allergische reactie op had, maar omdat het de dag erna toch weer erger leek te worden ben ik toch maar naar de dokter geweest. We gingen naar een prive kliniek aangezien de ziekenhuizen hier niet al te best zijn en je vooral erg lang zou moeten wachten. In de kliniek was ik meteen aan de beurt, waar ik werd geholpen door een arts die op zijn minst zeventig leek en op zijn typemachine/computer van minstens dertig jaar een recept uitschreef. Hij deed er een half uur over om een receptje van vier regels te typen, maar het was wel een aardige en bekwame man. Bij de apotheek de vijf verschillende dingen op mijn lijstje gehaald (Toch wat anders dan de Nederlandse dokter, die 99 procent van de keren zegt het nog maar even aan te kijken) en het ging gelukkig al snel weer een stuk beter. Vandaag onze laatste dag in Leon, net voetbal gekeken in een kroeg vol Nederlanders, leuk om het met zo´n grote groep zo ver van huis te kijken, al was het weer een verschrikkelijke wedstrijd. Morgen vetrekken we redelijk vroeg naar Managua om vanaf daar te vliegen naar de Corn Islands aan de oostkust. Het duiken schijnt daar super mooi te zijn en daarnaast zijn het de perfecte mini tropische eilandjes, dus ik ben benieuwd. We hebben een open ticket dus geen idee hoe lang we daar zullen blijven, maar we zullen zien hoe goed het bevalt :) xxxx